Ondanks alles was dit de vakantie van mijn leven

Allereerst moet ik eerlijk bekennen dat de verslagen van mijn laatste drie dagen ook vandaag zijn geschreven (27 september dus). Ik liep in Thailand ook al een paar daagjes achter, maar toen alles die ene avond gebeurde heb ik gewoon heel lang geen puf gehad om het af te maken. Toch ben ik blij dat ik vandaag in staat ben geweest het hele verhaal af te ronden.

Ondanks alles wat er gebeurd is vind ik het volgende heel belangrijk om zwart of wit te zetten: IK HEB DE VAKANTIE VAN MIJN LEVEN GEHAD! Ik heb een prachtig land mogen ontdekken met een bijzondere cultuur, hele vriendelijke bevolking en wonderschone natuur. In dit land heb ik door de programma weken ook nog eens hele leuke dingen mogen doen. Zo zal ik mijn leven lang niet vergeten dat een aapje mijn hand pakte in de monkey temple, dat ik samen met Myrthe op een olifant heb gezeten, ik in mijn geheel witte pakkie heb gemediteerd in een tempel tussen de lokale bevolking en ga zo maar door. Wat dacht je namelijk van al het bijzondere eten dat ik gegeten heb daar.

Los van het avontuur van de reis en het land zelf ben ik ook ontzettend dankbaar dat ik zoveel lieve, leuke en bijzondere mensen heb mogen ontmoeten. Natuurlijk had ik nooit durven hopen op zo'n fantastich reismaatje als Joos! Ook heb ik super veel fantische momenten beleefd met: Myrthe, Franca, Cassandra, Alicia, Celina, Emma, Svenja, Phoebe, Alisha en Guz & Benjamin. Maar ook na de eerste week zijn daar zoveel toffe mensen bijgekomen: Kaat, Youri, Cindy, Lena tijdens het olifanten avontuur. In ons selecte gezelschap tijdens de Boeddhisme week kwam ik erachter dat Dou en Gina ook (in tegenstelling tot wat ik eerst dacht) hele leuke mensen zijn. Dan wil ik aan deze hele lange lijst nog toevoegen: Toni, Henry, Emil, Luisa, Emilia, Sonata, Kevin, Lorenzo en Paul die mijn vakantie stuk voor stuk zo geweldig hebben gemaakt. En nu zal ik ongetwijfeld wat mensen vergeten zijn (het waren ook zoveel toffe mensen!) Ik ben zo blij dat ik ze allemaal heb mogen leren kennen en ik hoop dat ik veel van hun nog eens zal zien in mijn leven.

"I made a dream come true"

-Michelle-

-

Na het ontbijt zijn we als eerste naar een mangrovenbos gegaan. Dit was een soort van natuurpark, waar we wat doorheen hebben gewandeld.

Aansluitend zijn we naar een strand gegaan die we "schoon" zouden maken. Maar ik heb naar gisteren ervaren dat schoonmaken niet zoveel voorstelt en dat was ook nu het geval. Iedereen haalt wat plastic en andere ongein die er niet hoort van het strand en dat voor wel 10 minuten lang! Nou was niemand hier rouwig om hoor, omdat het weer eens snikheet was. Veel langer dan 10 minuten in die brandende zon wil je ook eigenlijk geen klusjes doen.

Toen onze activiteiten er weer op zaten konden we weer door naar het strand. We hadden vandaag denk ik het beste strandweer van deze week. Emilia en ik hadden op een gegeven moment wel weer genoeg van het liggen en wilden op avontuur gaan. Aan de linkerkant van het strand waren enorme rotsen die ook deel in de zee stonden. We gingen hier omheen zwemmen en kijken wat er achter lag en of we ook eventueel die rotsen op konden. Dus wij zwemmen en zwemmen en klauteren veel te onhandig natuurlijk op die rotsen. Daar kregen we wel een prachtig uitzicht voor terug. We waren ook niet de eersten geweest die dit idee hadden want we zagen zelfs een soort mini tempeltje met een boeddha beeldje (bijzondere plek om dat daar neer te zetten). Toen we weer terug waren bij de rest duurde het niet lang voordat er, net zoals eerder deze week, een flinke regenbui aankwam. Dus we gingen weer schuilen en wachten tot onze bus ons weer thuis zou brengen.

Die avond wilden we met z'n allen er nog één keer samen op uit, want hierna zou de groep uit elkaar gaan vallen. Joosje en ik zouden namelijk de volgende ochtend vroeg richting Bangkok vertrekken. We belandden weer in hetzelfde barretje als eerder deze week (met de goedkope cocktails yeahh). Hier werd Emil uitgedaagd door een klein jongetje om 4-op-een-rij met hem te spelen. Als hij zou verliezen moest hij een roos van de jongen kopen en anders kreeg hij hem gratis. Dit jongetje was, natuurlijk, een meester in dit spel en kende alle trucjes. Emil had dan ook binnen 30 seconden verloren (haha). Op het podium werd gezongen door een vrouwtje en opeens stond Sonata daar ook te zingen, super leuk! Ze doet namelijk zelf een muziekopleiding. Luisa ging op een gegeven moment ook het podium even op om met Sonata te zingen. De sfeer zat er duidelijk goed in. Marit en ik namen ondertussen de pool-uitdaging van Emil en Kevin. Dit was gewoonweg hilarisch, Kevin die geen enkele bal erin kreeg behalve de zwarte en de witte (wat juist NIET moet) en zelf zat ik ook wat om te kloten. Uiteindelijk werd ik wel beter en sloot deze korte carrière af met een mooie stoot waarna de bal keurig in het gaatje ging.

Toen kwam er een punt dat we het bij deze bar wel gezien hadden en gingen verder.

Vanaf hier weten we allemaal wat er gebeurt is. Hier hoef ik niet over te schrijven. Ik heb geen woorden nodig om dit te herinneren....

-x-

Banaan nutella tosti maakt de ochtend

Ik moet nu toch wel echt een paar zinnen besteden aan mijn perfecte ontbijtje deze ochtend. Ik dacht dat ik alles nu wel een beetje gezien had, van rijst in de ochtend tot pannenkoeken en wafels. Maar nee, deze ochtend werd ik opnieuw bijzonder aangenaam verrast. Er waren banaan nutella tosti's!!! (Oh die moet iedereen gewoon een keertje proeven, love it!).

Onze eerste activiteit was in tegenstelling tot het ontbijt een beetje een domper. Er werd van ons verwacht dat we een tempel schoon zouden maken. Dat is opzich helemaal prima natuurlijk, want iedereen komt hier ook wel met de gedachte om even de handen uit de mouwen te steken. Nu is in mijn ogen een beetje bladeren bij elkaar vegen niet echt schoonmaken.... Die bladeren zijn nou niet bepaalt afval.

Na dit zinloze taakje gingen we door naar de "Elephant Village". Oké een tip voor iedereen die ooit naar Hua Hin in Thailand gaat, "GA NOOIT NAAR DE ELEPHANT VILLAGE". Wat een ramp. Ik hou het heel kort zodat jullie een beetje weten wat het was, maar dit is niet iets wat ik gedetaileerd ga beschrijven. Toen we daar aankwamen zagen we een baby olifantje aan een extreem korte ketting. De man die ernaast stond liet hem ook nog belachelijke kunstjes doen. Ik ben samen met Joosje en nog wat anderen heel snel weggelopen, het was echt misselijkmakend. Later hoorde ik van anderen, dat dat arme beestje een handstand van die man moest doen (hallo dit is een olifant, geen mens!).

Ik was dus al met al niet zo te spreken over deze ochtend (gelukkig was mijn ontbijt zo lekker). Snel door naar het strand. Joosje en ik hadden dit keer al vooruit gedacht en hadden gister al broodjes gekocht. We konden nu dus meteen door naar het strand om onze maximale "tan" te behalen. Het was vandaag nog weer veel heter dan voorgaande dagen, dus dat betekent vaak in het water plonsen. We speelden volleybal, lagen te zonnen en genoten van de dag. Ik mocht de muziek doen deze middag en guess what, ze vonden mijn muziek leuk! (Dat is voor mij een heel mooi compliment haha).

We waren weer thuis en konden bijna meteen weer aanschuiven bij het avond eten. Volgens mij zeg ik het elke dag, maar het gaat voor deze keer ook weer op: het eten is weer echt heerlijk! (Toch niet geheel onbelangrijk als je het mij vraagt).

Het zonnetje zakt al wat, maar schijnt nog heerlijk. Dus ik ga na het eten nog even in het zonnetje zitten. Emil volgt mijn voorbeeld en pakt z'n kersverse ukelele erbij. Hij een beetje jammen op de achtergrond terwijl ik geniet van dit fantastische zonnetje.

De night market van eerder deze week staat vandaag ook weer op het avondprogramma. Hier heb ik wat kaarten en andere souvenirtjes gekocht. Ook heb ik het eetkraampjes uittesten weer voortgezet.

Iedereen was vrij moet toen we teurgkwamen en veel kozen er dan ook voor om alvast naar hun kamer te gaan. Er bleef echter nog een groepje over waarmee we kaartspelletjes konden spelen. Dit ging, zoals gewoonlijk, weer veel te lang door en toen we op de klok keken dat het alweer zo laat was staakten we het spelen en gingen ook lekker slapen net als de rest.

-xxx-

Een tropische regenbui op een tropisch strand

Joos en ik zijn wederom de eersten bij het ontbijt (8 uur stipt). Nadat we heerlijk van onze wafels hebben genoten gaan we weer terug naar de kamer, waar onze kamer genootjes Ellie en Emilia (uit Engeland) ook nog liggen te chillen. Hier kunnen we nog lekker rustig aan doen. Het programma begint elke namelijk toch pas om 10 uur.

Zodoende verzamelt iedereen zich keurig om 10 uur en gaat onze dagprogramma weer van start. Allereerst gaan we een bezoekje brengen aan de "Artisti Village". Dit is een soort van klein parkje die in het teken staat van, ja je raadt het al, KUNST! En behoorlijke gekke kunst. Zo heb ik een zwaan gezien in het water die gemaakt was van een boomstronk en waterlelies, een mega Transformer achtig figuur en natuurlijk tientallen schilderijen.

Een bezoekje brengen aan de plaatselijke Dog Shelter was onze tweede activiteit van die dag. Ik had eerder al mensen gesproken die de Hua Hin beach week al gedaan hadden en waren hier niet zo enthousiast over. Ik zag het ook al voor me: heel veel zielige honden in kleine kooitjes (die hoogstwaarschijnlijk niet zo'n leuk lot staat te wachten). Nee, hier bedank ik toch echt voor. Ik bleef dus mooi in de bus zitten, maar ik was niet de enige hoor. Een stuk of 5 anderen hadden precies dezelfde gedachte hierover. Toen de groep, die wel was gegaan, terugkwam vertelden ze dat het "opzich wel meeviel", maar rouwig om mijn keuze ben ik zeer zeker niet.

Zoals elke dag voorziet de 7-eleven ons weer van een lekkere, en niet te vergeten hartstikke goedkope lunch (ja genieten hoor, dat alles hier zo goedkoop is haha). Een paar broodjes met vulling, hup daar even in de magnetron en smikkelen maar.

En dan snel door naar het strand! Deze keer was het strand ietsjes minder mooi. Aan de linkerkant was een soort bouwproject gaande, wat nou niet bepaald bijdroeg aan een gezellige sfeer. Ook het weer liet ons op een gegeven moment in de steek; de bewolking trok dicht en je zag dat de lucht donkerder werd (natuurlijk bleef het heerlijk warm). Ook begon je aan de zee te merken dat er een grote stortbui aan zat te komen. De zee werd steeds een klein beetje ruiger. Kleine golfjes ontstonden in het water (ik had hier nog helemaal geen golfje gezien), wat ik zelf persoonlijk echt prachtig vond. Samen met Kevin en Emil stond ik daar in de golven, je af en toe mee laten nemen door een golf of hem tegen je aan laten slaan. En toen begon het echt, wat een enorme stortbui!! Gelukkig had Joosje mijn spullen al van het strand gehaald toen ik het water uitkwam. Het was me wel een gewaarwordig hoor. Daar sta je dan op een Thais strand in een ontiegelijke tropische regenbui, ik ging dan ook zeker niet schuilen (haha).

Na de bui, was het ook al vrij snel 16.00 uur, we werden dus weer ongehaald door ons busje. Eenmaal thuis aangekomen stond er weer een heerlijk maaltje voor ons klaar. Tijdens het avondeten gingen we met z'n allen overleggen wat de plannen waren voor de avond. Uiteindelijk hebben we besloten om met z'n allen naar een grote shoppingmall te gaan.

En zo geschiedde. Rond een uurtje of 19.00/20.00 uur werden we weer opgepikt en gedropt bij de shoppingmall. Het was een enorm groot complex (uiteraard), maar ook heel modern en mooi. Ieder kon gewoon z'n eigen gang gaan daar en we zouden elkaar dan weer rond een bepaalde tijd buiten zien.

Joosje, Emil en ik gingen met z'n drieën door de mall heen. Er was werkelijk waar van alles te koop. Ik had echter een bepaald product in mijn hoofd waarvoor ik hoopte te slagen deze avond; namelijk een ukelele. Gina heeft me in de 3e week er helemaal enthousiast over gemaakt en ze heeft me ook verteld waar ik op moet letten als ik er eentje zelf wil kopen. Dit was dus mijn missie en stom toevallig ook die van Emil (hij is sowieso een muzikale jongen dus wat dat betreft niet zo heel verrassend). Helaas heb ik toch niet kunnen slagen. De ukeleles daar waren relatief duur dus heb ik besloten dat ik er later wel eentje gewoon in Nederland ga kopen. Emil kon de verleiding niet weerstaan en kocht er gewoon een.

Nadat iedereen in de mall geshopt had, kwamen we weer bij elkaar. Ons volgende plan: een barretje vinden waar we met z'n allen een cocktail kunnen drinken. En jahoor, niet veel later zaten we allemaal aan een cocktail (voor maar 100 baht). Nou moet ik eerlijk bekennen dat de sfeer beter gekund had, we werden vooral omringt door of lege stoelen en anders waren die stoelen bezet door oude taarten (no offense ;)).

De ene helft van de groep ging hierna naar huis, maar ik (samen met Emil, Marit, Joosje, Emilia, Kevin, Emil en Lorenzo) natuurlijk niet. Nee, wij hebben snel even wat drankjes gekocht in de 7-eleven (waar anders?) en zijn naar het strand gegaan. Dit was super gezellig. Een taxi heeft ons terug gebracht. We waren nog wel even bang dat we niet thuis zouden komen omdat de taxichauffeur niet echt leek te weten wat we bedoelden toen we vroegen over we naar het Greenway resort mochten, maar uiteindelijk is alles goed gekomen en konden we eenmaal aangekomen meteen ons bedje induiken.

-xxx-

The return of the temple

Onze eerste programma dag in Hua Hin begint met een ouderwets tempelbezoekje. Los van de buddhism week, waar ik echt in de tempel actief was in plaats van het gewoon te bekijken, is dit weer de eerste keer na de Siam Culture week dat ik een tempel bezoek.

Ik werd daar nog even bijna opgegeten door een hond. Ik wilde namelijk een man iets vragen en opeens komt er een hond grommend op me af. Ik schrok me dood. Gelukkig riep de man die ik iets wilde vragen (en uiteindelijk niks gevraagd heb) de hond nog net op tijd terug, fieuwww.

Hierna gingen we naar een markt. Dat was verder niet zo bijzonder.

We werden bij het strand gedropt waar we ongeveer 4 uur de tijd hebben om te chillen (elke dag is dat zo trouwens). Het strand was mooi en zeewater lekker. Misschien alleen net wat aan de warme kant (maak je dat ook eens mee haha). We hebben hier eigenlijk nooit strak blauwe lucht. Ik denk eerlijk gezegd dat dat ook maar beter is, anders schroei je hier letterlijk weg. De zon is namelijk echt loei en de loei sterk. En aan de andere kant: zelfs met wat wolken word je bruin (yeahhh).

Het avondeten is hier elke keer zo lekker. We treffen het echt met de chef.

Rond een uur of 7 stappen we in een taxi en gaan we naar een avond markt. Lekker een beetje strunen. Na al die weken dat ik hier ben ga ik me maar eens wagen aan de eetkraampjes op straat. Dat heeft nog goed uitgepakt ook! Ik heb genoten van m'n bakje grapefruit, maïskolf en vleespiesje mmmm.

Thuis zitten we nog gezellig bij de gemeenschappelijke plek en dan is het ook alweer snel bedtijd.

-xxx-

Sneaky Chang

Het is ons uiteindelijk gelukt om nog 4 a 5 uurtjes aan slaap te pakken. Het maximaal mogelijke aantal uren slapen heeft zo z'n keerzijde. Toen we bij het ontbijt kwamen vonden we de hond in de pot. Gelukkig was er nog wel iets over, maar dat was niet zo veel.

We hebben alle tijd voor onszelf nu. Op het moment zijn wij de enige hier. Zo rond 16.00/17.00 uur arriveert de rest. We gebruiken deze tijd om een klein handwasje te doen.

Hierna vullen we onze tijd op door een beetje te niksen. Ik maak zo nu en dan eens een puzzletje, lees een paar bladzijdes of doe eventjes m'n ogen dicht.

Onze lunch halen we bij de 7-eleven en dat doen we natuurlijk op de fiets! Het is prachtig weer. Zo rond deze tijd stuurde ik Alicia een berichtje om te vragen hoe het met haar ging. Toen bleek dat zij en Celina nog steeds in Hua Hin zijn, super leuke verrassing! Ik denk dat ik ze al 3 keer gedag heb gezegd, omdat ik elke keer denk dat het de laatste keer is dat ik hen zien.

De nieuwe mensen zijn er! Veel nieuwe gezichte voor mij, maar tussen al die mensen zie ik twee bekenden: Luisa en Emil.

Joos moest nog een simkaart hebben en daarvoor gingen we naar de 7-eleven (ik kom daar echt te vaak). Die mensen begrijpen echt geen ster van Engels (zoals Joos het zou zeggen, die gebruikt altijd het woord ster). Dus we zijn later terug gekomen met een groepje van de coördinatoren: Sunday, Mang en Win. Het was ontzettend grappig. Vooral om Mang, de coördinator van afgelopen week weer even te zien (ik heb me weer doodgelachen om hem).

Nu we toch in de 7-eleven waren konden we net zo goed even een Chang meenemen voor vanavond. Eenmaal bij het schap aangekomen stond ik voor een glazen deur met een groot stuk karton erachter. Er stond iets in Thai opgeschreven: er wordt vandaag geen alcohol verkocht. Dit kwam omdat er een belangrijke politieke beslissing genomen werd (of het leger meer macht moet of niet). Dan mag helemaal niemand bezopen zijn. Lichtelijk teleurgesteld stonden we daar en toen kwam Win, die zelf ook wel een biertje wilde, naar ons toe. Hij wist wel een plek waar we sneaky bier konden kopen. Dus we gingen niet zonder lege handen naar het huis (hehe).

Het is nog een hele gezellige avond. Uiteraard hebben we weer gekaart: president/asshole/arschloch. Weer helemaal in het spel gezogen, zitten we er weer tot in de late uurtjes. De coördinatoren deden deze avond ook gezellig mee, echt lachen.

Ik heb super veel zin in deze (laatste) week!

-xxx-

En we reizen weer verder

Rond 8 uur gaan we ontbijten. Ik heb weer hetzelfde ontbijt als elke andere dag.

Terug aangekomen in mijn kamer, pak ik op m'n dooie gemakje m'n koffer in. Het is weer tijd om te vertrekken...

Om 12 uur gaan we lunchen (clubsandwichhh). Om 2 uur vertrekken Sophia en Paul en die willen we natuurlijk wel gedag zeggen.

Daarom zorgden we er ook voor dat toen we eventjes naar de winkelstraatjes gingen, weer op tijd terug waren.

Alles in de winkeltjes hier is zo duur, omdat het een eiland is natuurlijk... Dit bederft een beetje de shoppret en daarom stellen we ons shopdoel snel bij naar het scoren van een lekkere ijskoffie. Bij een super goed restaurantje hebben we een heerlijke ijskoffie gedronken.

We zijn op tijd terug en het is tijd voor Sophia en Paul om te vertrekken. Zo gek, de laatste tijd zeg ik gedag tegen zoveel mensen. Wie weet zie ik een paar daarvan ooit nog terug (ik hoop het zo!).

Nu beginnen ook wij aan onze terugreis. Eerst in een mini van, dan op een boot en tot slot in een nachtbus (met prachtig roze/paarse bekleding).

Midden in de nacht komen we aan bij Hua Hin. Hier worden Joos en ik afgezet. In de bus moeten we afscheid nemen van Franca, waarmee ik echt een steeds betere klik heb gekregen, afgelopen week was echt top met haar!

Nu moeten we nog een taxi nemen om iets van 3.30 am (lekker laat ja), die ons afzet bij ons nieuwe huis.

Het is niet compleet nieuw voor ons, Hua Hin, maar dit keer slapen we in het huis in plaats van de tenten (jeejj). We hadden nog een beetje ruzie met de deur, die viel er namelijk bijna uit. Gelukkig deden Joos haar reflexen het nog uitstekend.
We kruipen snel in bed en proberen nog zoveel mogelijk uurtjes slaap te pakken.

-xxx-

Koh Samui island tour

We gaan vroeg uit de veren en maken ons klaar voor de koh samui island tour, waar we vandaag me op pad gaan.
De boot zou twee keer een stop maken.

De eerste was bij een eiland waar we de blue lagoon van een national marine park konden bezichtigen. Hiervoor moesten de nodige trappen worden beklommen, maar dan heb je ook een mooi uitzicht!

We lunchen op de boot en lunch was nog verrassend goed. Daar kan dat restaurant tegenover ons restaurant nog een puntje aan zuigen.

De tweede stop was bij een wat groter eiland. Hier had je de mogelijkheid om te gaan hiken om bij verschillende viewing points te komen. Gezien de omstandigheden, lees: mogelijkheid om te zonnen, moe zijn van de boot en gevoelstemperatuur 40 graden, verkoos ik liggen op strand toch boven die hiking. Het zeewater was super mooi blauw en helder en ik heb heerlijk met wat andere meiden op het strand gechillt. Vlak voordat we weer op de boot moesten kocht ik nog even een mango smoothie, erg goede beslissing.

Terug op de boot kregen we nog de kans om van de boot in het water te springen. Uiteraard vind ik dat eng, maar ik kon me natuurlijk niet als een complete pussy neerzetten. Dus ik ben mooi van de eerste verdieping gesprongen i.p.v. de top (haha).

Toen we terug aangekomen waren stond Mang ons op te wachten, als een papa die de kindjes na een schoolreisje op komt halen.

Nu kwam er een emotioneel moeilijk moment: Cassandra vertrekt... Samen met nog twee anderen, maar dat kan me eerlijk gezegd vrij weinig schelen (oeps). Maar Cassandra ga ik wel echt missen. Ze moest zelf huilen toen ze iedereen vaarwel knuffelde (snik).

Voor het avondeten pasten we dezelfde strategie toe als gisteren. 80 baht rijker gaan we naar het hard rock café (Joos, Franca, Rebecca, Nadine, Sophia en Paul). Het leek ons allen leuk om hier te gaan eten. Toen we binnen waren en de menukaart voor ons neus kregen, schrokken we ons echt een hoedje. Deze prijzen zijn we niet meer gewend. Uiteindelijk besluiten we om de menukaart weer in te leveren en naar the wine connection te gaan. Dit keer ging ik voor de mozzarella spinazie ravioli (zaliggg). En als toetje: apple crumble! Ik was zo blij als een kind. Gister konden we die namelijk niet bestellen en toen wilde ik het al zoooo graag.

Ik heb ontzettend genoten van deze dag.

-xxx-