Wekker gaat deze ochtend bere vroeg. Om 3.30 staan we gereed en rijdt Niet ons naar de tempel. Met slaap in de ogen grijpt iedereen naar een matje en gaat ergens in een van de rijen op de grond zitten. Ik vind al dat gebid en gepredik nu een beetje teveel te worden. Boeddha werd eerst neergezet als een gewone man die je als voorbeeld zou moeten nemen. Maar nu zit iedereen stukken op te zeggen waarin ze deze man helemaal verheerlijken alsof het een god is. Iets voelt hier tegenstrijdig.

Deze ochtend chanting duurde gelukkig korter dan die van gisteravond. We gaan we terug naar de kamer en doen nog even onze ogen dicht.

Om 6.15 uur moeten we er wederom uit, om natuurlijk weer eten te kunnen geven aan de monniken. Ieder schept een lepeltje met rijst van het schaaltje en legt het in het mandje van elke monk, totdat de rijst op is.

Bij de kantine tegenover de tempel krijgen we een beetje rijstsoep. Vantevoren stond ik hier niet echt om te springen, maar het was echt ontzettend lekker!

Als vrijwillgers helpen we om het gedoneerde eten te sorteren. We deden het alleen allemaal net niet goed genoeg. Het komt allemaal heel nauw voor die Thaise vrouwtjes. Echter, het moment dat een van deze dametjes de grijze onderbroek van Gina lichtelijk door haar rok heen kon zien mochten we dan toch echt wel vertrekken. Beetje overdreven als je het mij vraagt... Maarja, cultuur is cultuur hè.

Na de blessing konden we weer aanschuiven bij het ontbijt. Dit ontbijt is beduidend minder dan bij de andere tempel, maar nog steeds 100 keer beter dan bij elke guesthouse hier.

Onze volgende vrijwilligersactiviteit is het vullen van flessen water. Een heerlijk autistisch werkje, waar Gina en ik precies voor gemaakt leken te zijn haha. In alle ijverigheid liet ik m'n dameshouding lichtelijk varen en zat ik een klein beetje met m'n benen uit mekaar. Wat een paniek toen een monnik langskwam! Snel de benen stijf tegen mekaar. We worden vandaag wel echt met onze neus op de feiten gedrukt: de cultuurkloof is real.

We hebben na het ontbijt nog steeds weer niks gegeten. Uiteindelijk voelden we onszelf niet meer uitgedaagd en zijn we met z'n allen naar een restaurantje gegaan. Ik heb daar genoten van een heerlijke noedelsoep. Het was alleen een beetje veel, ik ben al dat eten niet meer gewend gewoon!

In de avond gaan we weer naar de chanting. Het begint me steeds meer op te vallen hoe erg de mensen ons allemaal aanstaren. Natuurlijk omdat we uit het buitenland komen. Voelt toch lichtelijk ongemakkelijk. Twee Thaise jongetjes keken ook de hele tijd mijn kant op, dan lach je terug en dat vinden ze natuurlijk helemaal geweldig.

Deze zitting duurde gelukkig niet al te lang. Nu lekker slapen.

-xxx-