Vanochtend vroeg uit de veren en dan wel 6.15 uur te verstaan.
We rijden naar een plek waar de monniken langs gaan lopen en kopen wat eten voor ze. Dit doen wij en een heleboel andere Thaise mensen, omdat monniken niks mogen bezitten. Ze hebben dus geen geld om eten te kopen en zijn afhankelijk van wat de bevolking geeft. Nou ze komen niks te kort wat dat betreft! Zoveel mensen met de meest uiteenlopende etenswaar, zo mooi om die cultuur hier te zien.

Dan is daar het moment. Een rij monniken komt aangelopen, allemaal in hetzelfde oranje-bruine gewaad. Ze dragen allemaal een soort bak bij zich waar het eten ingestopt wordt, deze mag je niet aanraken (traditie). Je zou zeggen dat dat bakje zo vol zit. Maar ze hebben helpers die af en toe het bakje legen. Uiteindelijk delen de monniken toch eerlijk met elkaar. Ik moet toegeven dat ik het best spannend vond op het moment dat ze eraan kwamen. Je voelt hoe belangrijk deze mensen zijn in de boeddhistisch traditie, we hebben het hier duidelijk niet over de buurman!

Nadat we ons eten gegeven hebben rijden we verder naar de tempel. Hier woonden we zitting bij, op een matje op de grond, allemaal heel bijzonder. De zitting bestaat uit o.a. een zegening en chanting. Na deze bijzondere bijeenkomst gingen de rolluiken van de tempel omlaag. Nu de monniken ontbijten met een beetje privacy.

Wijzelf gingen nu ook ontbijten. Van al het eten dat is gedoneerd pakken de monniken eerst wat zij willen en daarna blijft er de wereld aan voedsel over. En dat is voor de bevolking. Een heel lopend buffet is uitgestald met de meest uiteenlopende lekkernijen. Zo'n ontbijt heb ik in deze weken nog niet gehad. Onder andere zijn er een lekkere chocolate chip cookie en heel veel fruit op mijn bordje belandt. Uiteraard mijn favoriet: dragon fruit!

De tempel gaat weer open en we krijgen de kans om met de second monk (de op een n belanrijkste monnik in deze tempel) te spreken. Hij vertelde een heel inspirerend verhaal over het doel van het boeddhisme en hoe belangrijk het is om vrede met jezelf te sluiten om het vervolgens uit te stralen naar de rest van de wereld. Ook konden we zelf vragen stellen, die hij beantwoorde en dan eindigde in een wijze, filosofische levensles. Ik was echt diep onder de indruk van deze man, zo wijs! Hij sprak perfect Engelse, het was ook geen Thaise monnik, maar eentje uit Australië. Toen de meeting ten einde was, kon ik het niet laten om te vragen of hij een belangrijke spreuk voor me in mijn boekje wilde schrijven (dat boekje hadden we zojuist van hem gekregen). Ik was bang dat ik brutaal was, maar zo ving hij het totaal niet op en schreef er met alle plezier in. De anderen waren wel blij met mij, want hierdoor kregen zij ook een spreuk in hun boekje. De mijne zei: "This too will change".

Thuis hadden we lunch. Niet is vandaag jarig. Gisteren hadden we een cadeautje voor haar gekocht en die gaven we nu nadat we voor haar in het Engels én Nederlands hadden gezongen.
In de vrije tijd die we vandaag kregen zag ik de kans om even lekker bij te slapen.

Om 14.00 uur keken we een documentaire over het leven van de Boeddha.

Na nog een kort tukje, zijn we weer naar een markt gegaan. Deze keer een grotere. Hier heb ik een broek en ketting gekocht (van een olifantje natuurlijk). Ze verkopen hier ook super veel gek eten. Sommig etenswaar is niet om aan te zien. Ik bespaar jullie de details. Hier en daar vliegt de korianderlucht je neus in, bahhh (koriander vis ik er overal uit haha).

We wilden de zonsondergang op een berg gaan bekijken, maar helaas begon het te regenen, dus zijn we maar weer teruggereden.

Eenmaal aangekomen stond het eten weer voor ons klaar en Niet vulde het dit keer aan met kippen-vleugels én.... voeten! (Ja dat lees je goed, voeten). Thaise mensen houden niet van verspilling, dus ook de voeten worden gegeten. En Michelle zou Michelle niet zijn, als ze niet te nieuwsgierig was om het te proberen. Nou er is niks geks aan, zit alleen behoorlijk weinig vlees aan haha.

Het was een lange indrukwekkende dag, dussss bedtijd!

-xxx-